موسیقی ما- آنروز که کرونا، جانِ جوانِ
آیدین را با خودش بُرد، مانی جعفرزاده (یارِ دیرینش) در همین سایت یادداشتی دربارهی او نوشت که در بخشی از آن خاطرهای تعریف کرد: زمانی که آیدین «شهرِ صدایِ پارسیان» را افتتاح کرد، بخش بزرگی از سرمایهیِ موروثی خانوادهای متمکّن را متمرکز کرد بر تولید. این در موقعیتی بود که همهیِ اهلِ بازار داشتند ریالهایِشان را دلار میکردند چون میدانستند که بهزودی ارزشِ پولِ ملّی سقوط خواهد کرد. همان روزها در «شهرِ صدا» بهاش گفتم: هزینهیِ راهانداختنِ اینجا چه قدر شد؟ یک عدد گفت که برایِ پنجسال پیش زیاد بود. خیلی زیاد بود. گفتم: اگر دلار خریده بودی به فلان مبلغ الآن بود بهمان ریال. گفت: نمیخواستم. همین «نمیخواستم»اش او را بدل میکرد به یک آدمِ خاص. آیدین از چیستیِ بازار بیخبر نبود. اقتصاد میفهمید وَ بسیار باهوش بود. دانسته وُ سنجیده تصمیم گرفته بود که دلّال نباشد، تولیدکننده باشد وَ اینجور آدم در روزگارِ زوال کم است. نمیگویم دیگر نیست. میگویم کم است. «شهرِ صدایِ پارسیان» یکی از موفقترین نمونههایِ سرمایهگذاری بخشِ خصوصی [واقعن خصوصی] در حوزهیِ فرهنگ وَ تولیدِ هنری است. آیدین
الفت'>الفت کوشید تفکّر سازنده را جایگزینِ نگاهِ سوداگر بکُند وَ تا جایی که عمرِ کوتاهاش مجال داد، موفق بود.»حالا دو سال است که آن بیماری مهلک سببِ کوچِ آیدین شده است. در این مدت اتفاقاتِ بسیاری در کشور رخ داد؛ اما
آیدا (خواهر آیدین) تلاش کرد تا از موروثِ برادر حفاظت کند و این شد که شهر صدا، شهرِ صدا ماند؛ همان شهری که هراسِ آن میرفت بیآیدین، بیصدا و بینوا بماند.این گفتوگو با آیدا الفت (مدیر مجموعهی شهر صدا) به بهانهی انتشار دیجیتال آلبوم «آواز رفتن» هم سایت خبری - تحلیلی موسیقی ما...
ما را در سایت سایت خبری - تحلیلی موسیقی ما دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : خنجی musicema بازدید : 55 تاريخ : سه شنبه 24 مرداد 1402 ساعت: 13:21